СРОЧНО! Напишите пожалуйста пару стихов( на любую тему) на биларусском языке.

Відповідь:
Першыя сняжынкі
Лётаюць, сыплюцца
Зоркі-сняжынкі —
Белыя, лёгкія,
Быццам пушынкі.

Роўна так сцелюцца
Ў вёсцы і ў полі,
Круцяцца, кружацца
Ціха, паволі.

Лётаюць, сыплюцца
Снежныя зоркі…
Будзем на саначках
Ездзіць мы з горкі.

У чаканні зімы
Шэрае неба хмары гайдае
Сумную песню вецер спявае
Рэдка знянацку з-за небасхілу
Выгляне сонца пужліва
Сум і маркота,холад і дожд
Стукае сэрца тужліва
Лісьце зчарнела,травы пажоўклі
Стог адзінокі ў полі стаіць
Песні птушыныя ў лесе замоўклі
Клін запаздалы ляціць
Дзесьці знікае ў малочным тумане
Быццам ляцеў і няма
Хутка знямелую землю накрые
Белаю коўдрай зіма.

Жыцце, без веры ў каханне
Шчаслівым не захоча быць,
Бо сэрцу доўгае чаканне
Не зможа шчасце засланіць.

Апошнія сабраўшы сілы,
Душа захоча з небыцця
Ляцець ў цудоуную краіну:
Краіну казак і жыцця.

Каханне ёсць, у каханні сіла,
Яно з табой на ўсё жыццё,
Жыццё каханне нарадзіла,
І толькі смерць мацней яго!

Пер’ем…
            белым пер’ем высцiлае снег зямлю,
            Я лаўлю яго рукамі і дзіўлюся –
            Снег з мяцеліцаю ў красавіку!
            Я яму з усмешкай пакланюся….

            Белізной засыпаў вуліц  чарнату,
            Стомленых працяглаю  зімою,
            І карункамі захутаў усю вярбу,
            Шапкі белыя надзеў усім таполям.

            Белы снег сярод красавіка,
            Белым дзівам заглядае ў вокны,
            Лёгкім мільгаценнем матылька,
            Ён павек кранаецца лагодна.

            Час нядоўгі гэтай белізны —
            Мо, да раніцы, яна ўжо растае…
            Напазычыла зіма дзён у вясны,-
            Нас з табою, ну ніяк не пакідае!

АПРЕЛЬСКИЙ СНЕГ

            Пёрышки…
            Белы пёрышки летят, на землю стелются.
            Снег. Ловлю его в ладони, удивленно:
            Чудеса! Метет апрельская метелица…
            И с улыбкой снегу я творю поклоны.

            Снег кокетливо припудрил черноту
            Утомленных зимних улиц. И умело
            В кружева укутал вербы наготу,
            Выдал старым тополям по шапке белой.

            Удивительно! Весной, в апреле – снег!
            Белым роем за окном клубится,
            И, легко-легко касаясь век,
            Мотыльками снежными кружится.

            Жить недолго этой нежной белизне,
            Потемнеет, а к утру совсем растает,
            Отдает весна на время дни зиме,
            Та берет, но все назад не возвращает.
Пояснення: