Умоляю, помогите, пожалуйста! Буду очень благодарна. Прачытайце фрагмент тэксту.Дапішыце гэты фрагмент…
Умоляю, помогите, пожалуйста! Буду очень благодарна.
Прачытайце фрагмент тэксту.Дапішыце гэты фрагмент так, каб атрымалася апавяданне.
Аднойчы пайшоў я ў лес з дубальтоўкай за плячыма. Іду, углядаюся па
баках і раптам натыкаюся на воўчае логава. Прыгледзеўся і бачу, што
маленькае ваўчаня зашылася ў куточак і спалоханымі вочкамі глядзіць мне ў
твар. Так і просіцца: “Не бі, мяне, чалавеча, я ж маленькі…”
Шкада мне яго стала. Драпежнік-то драпежнік, але зла яшчэ ніякага
не зрабіў і віны за сабою не мае. Дык за што ж яго біць? Пры мне была
паляўнічая сетка, злавіў я гэтае ваўчаня і панёс дахаты.
Прынёс я ваўчаня ў хату, пусціў на падлогу, сабака адразу да яго.
Панюхаў і заскуголіў, гледзячы мне ў вочы. “Не спадабаўся пах? – смяюся. –
Нічога, прывыкай, будзеце разам жыць”. І тут жа наліў ваўчаняці ў
сподачак малака і тыцнуў яго мордачкай. Намачыла яно губы, аблізалася і
таксама глядзіць мне ў твар. Я кажу: “На мяса не спадзявайся. Еш хлеб,
малако…”
Мне яшчэ ў маладосці адзін чалавек гаварыў: “Калі ваўку не даваць
мяса змалку, дык можна адвучыць яго ад драпежніцтва”. Тады мяне гэта
зацікавіла, а як надарыўся выпадак праверыць, вырашыў я ўпэўніцца: праўду
гаварыў той чалавек ці не?
Ответ:
. Колькі хараства і чароўнага прывабу ў сініх іх далях!
2. Якия знаемыя назвы и словы, якая цудоуная родная мова!
3. Ой, як не хочацца расставацца!
4. Дык няхай завеи нам лыжню навеюць.
5. Гый, памочнікі, пара абедаць